Het was een tijd waarin de basiskennis over materialen en processen nog grotendeels ontbrak – een vruchtbare bodem voor nieuwsgierige geesten en onbevreesd experimenteren.

Moores eerste halte was het Shockley Semiconductor Laboratory, geleid door William Shockley – Nobelprijswinnaar en mede-uitvinder van de transistor. Maar genialiteit is geen garantie voor goed leiderschap. Shockley’s grillige managementstijl dreef Moore en zeven collega’s ertoe het bedrijf te verlaten.
Ze stonden bekend als de “Traitorous Eight”. Geen enkel bedrijf wilde hen als groep aannemen, dus deden ze iets radicaals: ze richtten hun eigen onderneming op.

Moore’s Law: De voorspelling die de tech-industrie vormgaf.

In 1965 publiceerde Moore een artikel in Electronics, waarin hij voorspelde dat het aantal componenten op een geïntegreerde chip ongeveer elk jaar zou verdubbelen. Het was een gewaagde extrapolatie: van 60 componenten in 1965 naar 60.000 in 1975.
De wereld zou deze voorspelling later kennen als Moore’s Law.

Hoewel Moore aanvankelijk weerstand voelde bij die naam – “Er is geen reden om dit een wet te noemen,” zei hij – kreeg het idee voet aan de grond. Wat begon als een bescheiden inschatting werd een routekaart. Bedrijven gingen hun R&D-strategieën afstemmen op deze curve.
Wie er vanaf viel, viel achterop. “Het werd iets dat de vooruitgang in de industrie aandreef,” mijmert Moore. Een zelfvervullende voorspelling – een zeldzame uitzondering op de Wet van Murphy.
“In plaats van dat alles misgaat, werd alles beter naarmate het kleiner werd.”

De grenzen van Moore’s Wet en de toekomst van microchips

Ondanks zijn blijvende invloed, werd Moore’s Wet al jarenlang achtervolgd door voorspellingen over zijn einde.
Moore zelf gaf toe: “Ik kon nooit verder kijken dan een paar generaties vooruit.”
Toch vonden ingenieurs telkens opnieuw een manier om technische grenzen te omzeilen – of het nu ging om de diffractielimiet van licht, of het manipuleren van materie op atomaire schaal.

Maar Moore erkende ook dat er uiteindelijk een grens is. “Stephen Hawking zei ooit dat de ultieme beperkingen van micro-elektronica de lichtsnelheid en de atomaire aard van materie zijn – en tegen beide botsen we inmiddels aan.”

Hij voorzag ook de economische grenzen. “De chipfabrieken zijn nu zo duur geworden dat slechts weinigen ze zich nog kunnen veroorloven,” merkte hij op.